Czas: 10:15 - 12:30/ Temp: 18.0 - 20.0 st/ Wiatr: 13.0 - 19.0 (WSW)
> Wyjazd dość spontaniczny, a w przejechanym kształcie już całkiem improwizowany. Pogoda na ten weekend nie dawała szans na kręcenie podobne do tego z przed tygodnia, czy dwóch, dlatego też nastawiałem się na krótki poranny wypad w SB, kiedy z rana można było liczyć na trochę więcej słońca. Ku mojemu zaskoczeniu sobotni poranek od rana kusił czystym niebem i przyjemnym, letnim jeszcze słońcem. Niestety przed porannymi rozpogodzeniami wystąpił opad deszczu i dość mocno zmoczył asfalt. Nie miałem jeszcze ochoty na jesienne "pluski" i nie wiedziałem też jak długo utrzymają się tak korzystne warunki, dlatego po pierwsze - nie wybierałem bardziej ambitnej trasy, a po drugie musiała ona przebiegać głównie w otwartym, przeschniętym już terenie.
> Wybór po raz kolejny w tym sezonie - i po raz kolejny w SB poranek - padł na Szczepankowice z opcją jakiś wariacji w okolicy. Będąc już na miejscu, a widząc, że sytuacja pogodowa wygląda wciąż stabilnie, postanowiłem podjechać do "dużego" Tyńca. We wsi zdecydowałem się jeszcze podjechać do granicy gminy z Borowem. Czułem jednak wciąż niedosyt dzisiejszego wyjazdu - jedynego konkretnego w tym tygodniu, jak wspominałem, wpadłem zatem na pomysł aby odwiedzić nieodległe Suchowice, które równie spontanicznie nawiedziłem ponad 2 lata temu, w maju. Była to wówczas druga większa przejażdżka Focusa od zakupu. Napełniony tą mobilizacją ruszyłem zatem, mimo świadomości nerwowej jazdy na kiepskich drogach powiatu strzelińskiego. Na szosie do Mańczyc istnieje w zasadzie jedynie wąski pasek na środku jezdni zdatny do sprawnej jazdy - taki odpowiednik szosowego "single track'a". Po skręcie do Suchowic nawierzchnia mocno się poprawia, ruch tutaj także jest dużo mniejszy - niestety radość nie trwa długo, gdyż po kilkuset metrach trafiam na wybitnie przeorany odcinek drogi, na której dalsza jazda nie ma już sensu. Miejscówka bardzo przyjemna, z ładnym widoczkiem więc schodzę z roweru i pstrykam parę zdjęć. Post factum okazuje się, że ten nieprzejezdny fragment miał raptem kilkadziesiąt metrów, jednak męczyć się na nim w tą i z powrotem nie miałem już chęci. Czym prędzej wracam na "przyjazną" ziemię kobierzycką i już po wytyczonym wcześniej śladzie wracam do Tyńca. Do samego końca udaje się mi jechać ze słońcem, które niedługo po powrocie chowa się za chmurami. 

Drugim akordem tego pięknego, wczesnojesiennego weekendu miała być przejażdżka "wyjazdowa".  Miałem ochotę wybrać się w okolice Otmuchowa i Nysy, jednak pewne okoliczności, jak i fakt, że w ostatnim czasie było już kilka "wypraw eksploracyjnych", postanowiłem wybrać wariant pośredni, będący dodatkowo zapowiedzią przyszłorocznego większego projektu, tj. "Szlaku Bobru". 
Plan był z goła prosty. Dojazd w okolice Kamiennej Góry, przejazd przez miasto, z zahaczeniem o oddaną niedawno ścieżkę rowerową po śladzie wąskotorówki do Krzeszowa, tzw. Kolejkę Doliny Zadrny. Następnie z biegiem nurtu Bobru, a w zasadzie w przeciwnym kierunku i dotarcie możliwie najbliżej do jego źródeł, czyli okolic granicy POL - CZE w Zaclerzu. Po drodze 
> Odcinek ze stacji w Witkowie do Kamiennej Góry w bardzo przyjemnym, rześkim klimacie poranka, z pierwszym przetarciem nogi
i zapowiedzią walki z wiatrem na kolejnych kilkunastu kilometrach. Następnie obowiązkowy postój na punkcie widokowym przed zjazdem do Kamiennej Góry. Śnieżka z tego miejsca wygląda wyjątkowo majestatycznie. W Kamiennej Górze próbuję sprawnie  dotrzeć do wspomnianej ścieżki rowerowej jednak mylę ulice i nieco mimochodem robię rundkę honorową wokół centrum - swoją drogą są tutaj idealne warunki do organizacji kryterium ulicznego. Po kilku minutach udaję się mi w końcu dojechać osiedlową uliczką do nowego traktu rowerowego i od tego momentu wydaje się już wszystko .....Ku mojej konsternacji, po kilkuset metrach asfalt urywa się i przed oczami ukazuje się spory plac budowy. W tym miejscu ścieżka przecina drogę, w obrębie której inwestycja nie została jeszcze zakończona. Widzę, że za ulicą ponownie pojawia się "czarny dywanik", więc pełen nadziei pokonuję kilkanaście metrów z rowerem pod pachą. Dobra, teraz już wszystko powinno być "ok" - myślę. Ruszam i po kolejnych kilkuset metrach moim oczom ukazuje się wyremontowany, dawny most kolejowy, służący obecnie za element trasy rowerowej. Niestety asfalt tutaj ponownie się kończy a za przeprawą widać już tylko szutrową ścieżkę. Nie mając innego wyjścia i tracąc kilkanaście minut wracam do centrum Kamiennej Góry i tak jak to by było normalnie wyjeżdżam z miejscowości "krajówką". Widziałem, że ścieżka już generalnie powstała (zdjęcia) i została naniesiona w Open Street Map i nie spodziewałem się, że natknę się na takie "niespodzianki". 
Przy okazji tej sytuacji naszła mnie myśl, która już wcześniej pojawiała się w mojej głowie, że zarządcy nowopowstających ścieżek rowerowych jak i całej infrastruktury drogowej muszą na poważniej traktować użytkowników rowerów szosowych. Nasuwa się pytanie - dla kogo, jak nie właśnie dla "szosówek" dedykowane są ścieżki asfaltowe? W opisywanym przeze mnie przypadku niewiele było trzeba aby postawić znak informujący, że ścieżka nie jest jeszcze w pełni ukończona, tzn. bez asfaltowego dywanika, dla roweru szosowego koniecznego aby jazda była w ogóle możliwa. Inną sprawą jest też utrzymanie ścieżek w należytym stanie i porządku na nich. Częstokroć, mimo nakazu jazdy ścieżką, która była zawalona gałązkami, liśćmi czy igliwiem, z konieczności wybierałem jezdnię - suchą, czystą, a przez to bezpieczniejszą (!).     
Po wszystkich tych perypetiach wyjeżdżam z Kamiennej Góry i lokalną drogą przy Bobrze zmierzam w górę rzeki. Piękno jesiennej przyrody i modry błękit nieba cieszą oczy ale wiatr mocno szarga i utrudnia jazdę. Jezdnia też nie jest na tym odcinku w najlepszym stanie. W końcu docieram do Lubawki. Wspominam ostatnią, stosunkowo niedawną wizytę, na początku lipca zeszłego roku, pstrykam fotkę i jadę dalej. Tutaj zaczyna się pętla wokół Jeziora Bukowskiego, którą z Tatem pokonywaliśmy już ponad 5 lat temu,  Do Bukówki droga wciąż dość płaska. Nad Bobrem robię kilka klimatycznych ujęć z rowerkiem. Dobrze, że na chwilę tutaj przystaję bo za moment zaczyna się mocniejszy podjazd pod Szczepanów. Ze szczytu wzniesienia rozpościera się piękna, rozległa panorama na okolicę. Szybki zjazd i odbijam na Opawę i Niedamirów. Te dwie wioseczki to przysłowiowy "koniec świata", choć od głównej drogi to raptem dwa kilometry. Cieszy mnie dobry asfalt na dojeździe do Opawy. Sama walka z wiatrem daje już mocno w kość i nie potrzeba dodatkowych trudności. Dalej jest nieco gorzej ale na szczęście ruch tutaj niewielki, a po pokonaniu pagórka za Opawą wszelkie bóle ustępują przy podziwianiu bajecznego widoku na okolicę. Po zjeździe do Niedamirowa zaczyna się płaski odcinek w kierunku granicy polsko-czeskiej. Fajnie, że wyasfaltowano ten odcinek bo to duży skrót i alternatywa na dojazd do Zaclerza. Po minięciu granicy jeszcze kawałek jadę w kierunku miasteczka, gdzie na zboczach Bobrowego Stoku swój początek bierze Bóbr - druga najdłuższa rzeka Dolnego Śląska.   

> pogodowa mizeria w ten weekend skłoniła mnie jedynie do krótkiego porannego wyjazdu, przy względnie dobrych warunkach - przede wszystkim bez krążącego w okolicy deszczu. Fajnie "przewietrzyć się" te kilkadziesiąt kilometrów ale taką pogodę mogę akceptować ewentualnie w listopadzie, a nie na początku września...