> Alternatywny powrót do domu de facto nie istnieje - jazda p. Ołtaszyn i Wysoką jest niesprawna i mecząca. Mnóstwo samochodów stojących w niekończących się korkach, a to co najgorsze do oślepiające światła reflektorów, przez co nawet jazda chodnikiem staje się udręką. 
> Po gorszej i meczącej części przejażdżki przyszedł czas na nieco pozytywizmu :) Okazuje się, że w pełni ukończony został  azyl dla pieszych na wiadukcie nad A4-ką. Zapewne jeszcze nie odebrany, bo w gminie nikt się nie chwalił tym faktem, ale w pełni przejezdny więc można było już skorzystać. Trochę przypadkiem postanawiam zaglądnąć do "środka" Ślęzy i tak jakoś mimochodem kieruję się w stronę Zamku Topacz. Świąteczne iluminacje zachęcają mnie do wstąpienia na chwilę na przypałacowy teren. Ogromnym plusem obiektu jest udostępnienie całego założenia, jak i parku w obrębie rzeki Ślęzy do swobodnego przemieszczania się po nim i spacerowania. Po krótkiej sesji zdjęciowej postanawiam podejść jeszcze na moment w kierunku rzeki i ku mojemu zaskoczeniu czeka tutaj na gości jeszcze większa atrakcja. Wokół rozległego stawu z alejkami spacerowymi zostały rozmieszczone wielobarwne iluminacje, które podświetlają zarówno drzewa jak i wodę, i systematycznie zmieniają też kolorystykę. Dla mnie - nie przepadającego generalnie za takimi rzeczami, ta wyjątkowo przypadła mi akurat do gustu. W czasie pandemii i braku atrakcji  -  do tego wątpliwych wg. mnie - na wrocławskim Rynku, ta stworzona tutaj w Ślęzie kameralna alternatywa stanowi bardzo fajną opcję na wieczorny spacer, w  świątecznym klimacie. Wstęp na teren iluminacji jest płatny jednak w dobie pandemii warto docenić tę prywatną inicjatywę i stworzenie atrakcji w ramach obowiązujących obostrzeń. Przed zamkiem znajduje się również kilka kramów, które serwują różne przekąski i napoje - oczywiście "na wynos".     

03/12 (CZW) - Czas: 19:45 - 21:20/ Temp: 0.0 - 1.0 st / Wiatr: 20.0 - 15.0 (SE) - 12,0 km

 Wiedząc o prognozowanych opadach w ciągu dnia zakładałem początkowo dojazd rowerkiem do pracy. Opady miały wystąpić po moim przyjeździe i trwać ok. 3h tak więc wieczorem, przy powrocie liczyłem, że ścieżki będą nieco ogarnięte a np. w parku będzie można nieco przejechać się po śniegu. Dodatkowo do późnego wieczora miała utrzymywać się temperatura w ok. 0.0 st więc była szansa, że nie zrobi się od razu plucha i błotny syf. Cóż...motywacja jak widać była zbyt słaba i wolałem najpierw zrobić pewien rekonesans na spacerze po pracy i gdyby wszystko wyglądało nieźle wybrać się na przejażdżkę w bliskiej okolicy po powrocie do domu. Muszę przyznać, że moje ograniczone zaufanie do spontanicznych zachowań nieco mnie uratowało, gdyż, jak by to powiedzieć: śnieg śniegowi nie równy.
Mokry śnieg jaki spadł w sporej ilości tego przedpołudnia ma generalnie bardzo dobrą przyczepność i jazda w takim śniegu należy do najbezpieczniejszych. Sytuacja zmienia się diametralnie kiedy taka biała, mokra pokrywa zostanie na jezdni, chodniku ubita, a przy temperaturze oscylującej wokół zera także niejako "zacementowana" w postaci lodu. Wracając samochodem cieszyłem się zatem, że nie zadałem sobie karkołomnego powrotu do domu i liczyłem, że na polnych, nierozjeżdżonych (bo i przez kogo?) ścieżkach będę mógł poczuć nieco zimowego klimatu. Ostatni raz po śniegu jeździłem na początku poprzedniego roku: Krobielowice na biało i dobrze wspominałem tę przejażdżkę. Problem zaczął się zaraz po wyjechaniu na osiedlową uliczkę, na której śnieg został rozjeżdżony i ubity na beton. Koleiny w blasku latarni szkliły się niczym . Jazda po takiej nawierzchni nie o tyle jest niemożliwa, co bardzo ryzykowna. Trzeba być maksymalnie skoncentrowanym na pilnowaniu przedniego koła i jeździe bez zbędnych skrętów. Jedno delikatne wahnięcie kierownicą w lewo czy prawo i cały rower "ścina". Bokami udaje się mi wydostać z Tyńca i tutaj sytuacja przedstawia się dużo lepiej. Śnieg przyjemnie chrupie, choć czasami już i chlupocze po kołami. Po dojechaniu do Domasława postanawiam kontynuować jazdę polną drogą w kierunku Komorowic - wydaję się to być najpewniejszy wariant, biorąc pod uwagę panujące warunki. Ku mojemu zaskoczeniu i frustracji zarazem, okazuje się, że i ta wydawało by się spokojna dróżka została rozjechana przez "blachosmrody" i panują na niej iście lodowiskowe warunki. Polna droga została w tym roku utwardzona, a mieszkańcy pewnego osiedla prawdopodobnie zaczęli używać jej jako (wątpliwy) skrót. Niech mi ktoś powie: jaki jest sens pchania się w taką dróżkę samochodem, którym jedzie się 10 km/h, u którego również boksują koła i lada moment można zostać ściągniętym do rowu? Z duszą na ramieniu ale i z pewną satysfakcją dojechałem do pewnego miejsca i postanowiłem zawrócić. Bocznymi dróżkami wróciłem do Domasława (tutaj faktycznie można było nieco odetchnąć) i dalej już bez większych przeszkód dotarłem do domu. Niby tylko 12 km - ale jaki trening koordynacji ! No i obyło się bez "gleby" choć dwa razy było blisko :p    

08/12 (WT) - Czas: 08:05 - 08:50/ 16:15 - 18:15 // Temp: 1.0 st/ 5.0 - 4.0 st // Wiatr: 15.0 - 20.0 (ESE) - 50,0 km