03/12 (CZW) - Czas: 19:45 - 21:20/ Temp: 0.0 - 1.0 st / Wiatr: 20.0 - 15.0 (SE) - 12,0 km

 Wiedząc o prognozowanych opadach w ciągu dnia zakładałem początkowo dojazd rowerkiem do pracy. Opady miały wystąpić po moim przyjeździe i trwać ok. 3h tak więc wieczorem, przy powrocie liczyłem, że ścieżki będą nieco ogarnięte a np. w parku będzie można nieco przejechać się po śniegu. Dodatkowo do późnego wieczora miała utrzymywać się temperatura w ok. 0.0 st więc była szansa, że nie zrobi się od razu plucha i błotny syf. Cóż...motywacja jak widać była zbyt słaba i wolałem najpierw zrobić pewien rekonesans na spacerze po pracy i gdyby wszystko wyglądało nieźle wybrać się na przejażdżkę w bliskiej okolicy po powrocie do domu. Muszę przyznać, że moje ograniczone zaufanie do spontanicznych zachowań nieco mnie uratowało, gdyż, jak by to powiedzieć: śnieg śniegowi nie równy.
Mokry śnieg jaki spadł w sporej ilości tego przedpołudnia ma generalnie bardzo dobrą przyczepność i jazda w takim śniegu należy do najbezpieczniejszych. Sytuacja zmienia się diametralnie kiedy taka biała, mokra pokrywa zostanie na jezdni, chodniku ubita, a przy temperaturze oscylującej wokół zera także niejako "zacementowana" w postaci lodu. Wracając samochodem cieszyłem się zatem, że nie zadałem sobie karkołomnego powrotu do domu i liczyłem, że na polnych, nierozjeżdżonych (bo i przez kogo?) ścieżkach będę mógł poczuć nieco zimowego klimatu. Ostatni raz po śniegu jeździłem na początku poprzedniego roku: Krobielowice na biało i dobrze wspominałem tę przejażdżkę. Problem zaczął się zaraz po wyjechaniu na osiedlową uliczkę, na której śnieg został rozjeżdżony i ubity na beton. Koleiny w blasku latarni szkliły się niczym . Jazda po takiej nawierzchni nie o tyle jest niemożliwa, co bardzo ryzykowna. Trzeba być maksymalnie skoncentrowanym na pilnowaniu przedniego koła i jeździe bez zbędnych skrętów. Jedno delikatne wahnięcie kierownicą w lewo czy prawo i cały rower "ścina". Bokami udaje się mi wydostać z Tyńca i tutaj sytuacja przedstawia się dużo lepiej. Śnieg przyjemnie chrupie, choć czasami już i chlupocze po kołami. Po dojechaniu do Domasława postanawiam kontynuować jazdę polną drogą w kierunku Komorowic - wydaję się to być najpewniejszy wariant, biorąc pod uwagę panujące warunki. Ku mojemu zaskoczeniu i frustracji zarazem, okazuje się, że i ta wydawało by się spokojna dróżka została rozjechana przez "blachosmrody" i panują na niej iście lodowiskowe warunki. Polna droga została w tym roku utwardzona, a mieszkańcy pewnego osiedla prawdopodobnie zaczęli używać jej jako (wątpliwy) skrót. Niech mi ktoś powie: jaki jest sens pchania się w taką dróżkę samochodem, którym jedzie się 10 km/h, u którego również boksują koła i lada moment można zostać ściągniętym do rowu? Z duszą na ramieniu ale i z pewną satysfakcją dojechałem do pewnego miejsca i postanowiłem zawrócić. Bocznymi dróżkami wróciłem do Domasława (tutaj faktycznie można było nieco odetchnąć) i dalej już bez większych przeszkód dotarłem do domu. Niby tylko 12 km - ale jaki trening koordynacji ! No i obyło się bez "gleby" choć dwa razy było blisko :p    

08/12 (WT) - Czas: 08:05 - 08:50/ 16:15 - 18:15 // Temp: 1.0 st/ 5.0 - 4.0 st // Wiatr: 15.0 - 20.0 (ESE) - 50,0 km

> mróz w nocy i poranku zbyt delikatny o czym przekonuję się wybierając jazdę przez uczęszczaną Aleję Romera, na której podłoże przykryte liśćmi chlupotało pod naporem kół i nieźle ubłociło mi dopiero co wczoraj wyczyszczony rower. Jesienio-zimą oczywiście nie ma co zbytnio przywiązywać wagi do stopnia zabrudzenia roweru, jednak ta sytuacja była wyjątkowo perfidna, zwłaszcza, że chwilę wcześniej na wale ziemia była wystarczająco przymrożona. Pech - i tyle.  

> 1 grudnia był do dzisiaj jednym z tych pierwszych dni miesiąca wciąż pozostających bez swojej historii rowerowej. W kategorii "zaliczeń" tę datę mogę już "odfajkować", choć jej historia nienadzwyczajna jak na razie. 
***
Z "miesięcznych pierwszaków" pozostał mi chyba jeszcze tylko jeden wyjątkowy, bo pierwszy dzień w kalendarzu, a więc 1 stycznia. Duża szansa była w tym roku, no ale rower przegrał z górami :p Co ciekawe już raz wybrałem się na rowerek nawet 1 listopada (i nie były wtedy wcale zamknięte cmentarze :p ), a było to w mojej odległej rowerowej przeszłości 10 lat temu. W tym roku okazja do powtórzenia takiej przejażdżki nadarzyła się niespodziewanie (ach ten nasz "rząd...) jednak pozostałe okoliczności były już mniej sprzyjające (chorobowe osłabienie,         

> Pierwszy poranny dojazd w typowo zimowym klimacie. Oczywiście bez śniegu jednak szron maluje równie piękny pejzaż o poranku, zwłaszcza poza miastem i w okolicach parków, rzeka, itp. - samo miasto jest zbyt "ciepłe", a ulice i chodniki dalej pozostają szaro-bure.
> Mam wątpliwość do odnotowanej temperatury o poranku. W cieniu, przy gruncie być może były te " - 4.0 st" jednak w porannym słońcu trudno de facto ocenić tą temperaturę.    
> Powrót miał być bardziej ambitny jednak ze względu na ograniczenie czasowe starczyło tylko na taki "standard +". Na drodze z Komorowic do Domasława leniwie kręcę się i oczekuję zachodu, a chłód w tym czasie coraz bardziej daje o sobie znać. Jest dużo bardziej przenikliwy i dokuczliwy jak ten z poranka - ciekawe, prawda? 

> I stał się cud! Po blisko roku został wreszcie wyasfaltowany odcinek skrótu z Tyńca do ścieżki B-D. To już był naprawdę ostatni dzwonek, biorąc pod uwagę warunki jak i nocne powroty, na zakończenie tej, jak się wydawało, nieskomplikowanej inwestycji. Cała polna droga została utwardzona i poszerzona już w grudniu zeszłego roku (!) i po tym czasie temat jakby zatrzymał się w czasie. I zdarzył się taki piątek 13-go, niby w założeniu pechowy, a tu taka pozytywna niespodzianka o poranku! Pogodowo również było całkiem optymistycznie, choć z rana dominowały jeszcze chmury. W ciągu dnia pięknie świeciło słońce, no ale służba - praca - nie drużba. Powrót już po zachodzie i do takiej rzeczywistości trzeba się niestety przyzwyczaić i dostosować - przynajmniej do marca....   

P.S. To kolejny już listopadowy dzień, w którym na terenie gminy Kobierzyce pojawia się nowa, asfaltowa nakładka -ot taka sobie dostrzeżona przeze mnie koincydencja.