Do momentu wyjazdu, a nawet po pierwszych kilometrach sytuacja nie wskazywała na tak wystąpienie tak korzystnych okoliczności pogodowych. Prognoza w prawdzie dawała szansę na wieczorne przejaśnienia, jednak jeszcze w momecie ruszenia na trasę niebo w znacznej mierze przykryte było chmurami. Warunki do jazdy trzeba przyznać były bardzo korzystne - nie za wysoka, komfortowa temperatura i słaby wiatr. Pomysł na przejażdżkę do Sobótki świtał mi gdzieś wcześniej w głowie, jednak ze względu na mniej korzystną sytuację przy wyjeździe postanowiłem wstępnie dojechać do Zachowic, a tam zastanowić się czy pojechać w kierunku Kamionnej czy jednak dalej kierować się na Sobótkę.
Jeszcze inną motywacją przejażdżki do miasteczka pod Ślężą była chęć zaliczenia choć drobnego podjazdu i "sprawdzenia nogi". Przez sytuację pogodowo-epidemiczną w tym roku nie udało się mi jak dotąd wybrać na konkretne kręcenie po górkach, a przecież plan na październik, czyli Pradziad wciąż aktualny!  
   Po sprawnym i szybkim dojeździe do Zachowic okazuje się, że chmury zostają gdzieś w tyle a nad rozległym obszarem w okolicy pięknie świeci wieczorne słońce.


Winnica nieopodal Zachowic © pianroo

Na dodatek dzięki niewysokiej temperaturze przejrzystość powietrza była bardzo dobra i pięknie prezentowała się panorama górek, z majestatyczną Ślężą na pierwszym planie. Decyzja podjęta zatem - myślę. Jadę do Sobótki ! Po wcześniejszej dzisiejszej przejażdżce, także wczorajszej, jak i dość intensywnym długim weekendzie, nie czułem się zbyt świeżo ale wspomniana próba formy musiała wreszcie nastąpić. Zastanawiałem się też nad koncepcją powrotu, gdyż czasu do zachodu, w jednym z najdłuższych dni w ciągu roku, było wciąż pod dostatkiem. Mogłem pojechać przez Strzegomiany w kierunku Sulistrowic i dalej wracać przez Nasławice, bądź też z Sobótki skierować się w kierunku Mietkowa i zaglądnąć nad Zalew. Sytuacja pozostawała otwarta. Po dojeździe do Sobótki na początek kieruję się w stronę Rynku i lekko wznoszącą ulicą rozkręcam się na podjazd pod Wieżycę. Nie idzie gładko ale powoli, regulując tempo pnę się do góry. Tętno idzie w górę ale na szczęście nie łapię zadyszki.   

> Weekendy nie przynoszą dobrej pogody na dłuższe kręcenie - dobrze, że chociaż w tygodniu pojawiają się dni kiedy aura pozwala na wykorzystanie czasu przed i po pracy. Dla ciekawostki dodam, że to czwarta z rzędu "rowerowa środa" 
> Przy ostatniej wizycie w Trestnie, na początku kwietnia, postanowiłem sobie, że kolejny raz zawitam nad Odrę gdzieś za około dwa miesiące, na przełomie maja i czerwca. Dzisiaj nadarzyła się dobra okazja do realizacji tego planu, zwłaszcza, że przejazd powrotny WOW był by nawiązaniem do przejażdżki sprzed równo trzech lat do Kadłuba. 
> Trzy poprzednie wizyty w Trestnie w ciągu minionych 12 miesięcy (w lipcu i październiku zeszłego roku oraz kwietniu b.r.) były całkiem udane i dobrze je wspominam. Pomimo panujących dzisiaj dobrych warunków pogodowych w okolicach Wrocławia, znajdował się on niejako na granicy odmiennych . Zachód DŚ był całkowicie wolny od chmur, podczas gdy na wschód od Wrocławia doszło do wypiętrzenia się chmur, utrzymujących się także wieczorem. Początkowo liczyłem, że z biegiem czasu i one zaczną zanikać jednak sytuacja nie ulegała zmianie. Nie przeszkadzało by mi to specjalnie, gdyby nie tzw. złośliwość rzeczy martwych (a może chmury jednak żyją?), taka że po dojeździe do Trestna okazało się, że nad okolicą ulokowała się wygodnie sporej wielkości chmura i nie bardzo żwawo zamierzała się przemieścić gdzieś dalej. Brak słońca w momencie mojej wizyty nad Odrą stał się wyjątkowo dotkliwy, biorąc pod uwagę też nie bardzo wysoką temperaturę. Nastawiałem się dzisiaj, tutaj na kilka minut przyjemnej kontemplacji rzeki, w blasku wieczornego słońca, ale niestety zrobiło się buro i ponuro. Trudno było określić jak długo mogła by trwać ta przerwa "w dostawie słońca", tak więc po symbolicznej fotce postanowiłem już prosto kierować się do domu. Mając trochę czasu w zapasie liczyłem jeszcze na spacer po powrocie (obszar na południe od Tyńca, w kierunku Sobótki cały czas pozostawał wolny od chmur. Trochę żałuję, że nie podjechałem jeszcze na most na Odrze i nie pokręciłem się gdzieś w okolicy - wiadomym było, że ta sytuacja z niedługo ulegnie poprawie. Post factum, na całej tej akcji i tak nie wyszedłem korzystnie, gdyż w trakcie mojego powrotu, niepostrzeżenie, na zachodzie pojawiła się strefa zachmurzenia, która dość szybko zaczęła przemieszczać się w kierunku Wrocławia. Niedługo po moim powrocie słońce zaczęło chować się w chmurzastej pierzynie, jednak jak na ironię, na wschodzie najdłużej było pogodnie. 

O tak krótkiej przejażdżce będzie nieproporcjonalnie długi wpis :p 
Trzeba zacząć od początku, czyli samej genezy mojego pojawienia się w ten weekend na Morzem. Jeszcze w piątek rano nie myślałem nawet, że za kilkanaście godzin będę zmierzał prosto nad Bałtyk, który ostatni raz pożegnałem blisko 4 lata temu. Oczywiście ot tak sobie nie gnałbym w tę i z powrotem 1000 km i kilkanaście godzin w podróży, choć po części i taka motywacja w tym momencie wystąpiła. Drogę "tam" miałem zapewnioną dzięki rodzicom wybierającym się na tygodniowy urlop. Zakładając sprawną jazdę samochodem, wychodziło, że jeszcze niemal całe popołudnie i wieczór będą do wykorzystania. Muszę dodać jeszcze, że nie miał bym aż tak silnej motywacji do takiej eskapady, gdyby nie pogoda, która kolejny weekend z rzędu miała nie rozpieszczać na DŚ. Wybrzeże miało być za to obszarem w kraju, w którym dobrej pogody w ciągu następnych kilku dni miało nie zabraknąć i to już od wspomnianego weekendu włącznie. Nie nastawiałem się specjalnie na jakąś większą aktywność ale widziałem, że musi to być maksymalnie dobrze wykorzystany czas. Na pewno spacer nad morzem  był rzeczą z gatunku "must to do". Poza tym wiedziałem, że na miejscu są "jakieś" rowery, ale czy będą sprawne i czy daleko na którymś zajadę to było niewiadomą. 
Po przyjeździe, nie tracąc czasu, jeszcze z Mrzeżyna udaję się spacerem po plaży do położonego nieco dalej na wschód Rogowa, gdzie znajdował się ........ Po krótkim odpoczynku i przekąszniu czegoś szykuję się do przejażdżki na rowerku. Welocypedy są dwa i pojawia się dylemat wybrania lepszego zła. Jeden to mocno nadgryziony zębem czasu "góral", drugi to... nowoczesna wersja nieśmiertelnych "Wigier". W pierwszej chwili z góry odrzucam pomysł jechania na 20 calowych kółkach. Można jechać tak po bułki albo parę kilometrów po okolicy ale nie wypuszczać się gdzieś dalej - myślę. Po chwili namysłu decyduję się jednak na tę odrobinę ekstrawagantyzmu  (ale się zrymowało) i decyduję się zaryzykować. Nie mam nic do stracenia! 

Krajobraz wybrzeża z roku na rok się zmienia i z pozytywnych rzeczy, które obserwuję to pojawianie się licznych ścieżek rowerowych łączących poszczególne nadmorskie miejscowości. Po wyjściu na drogę od razu trafiam na rowerowy trakt łączący niemal bliźniacze miasteczka jakimi są Mżerzyno i Dźwirzyno.


Bohater dnia na ścieżce rowerowej z Mrzeżyna do Dźwirzyna © pianroo

Jako cel przejażdżki obrałem zaś Pogorzelicę, położoną za rozległym nadmorskim lasem, z którą łączą mnie pewne względy sentymentalne. 10 lat temu będąc nad Morzem w Pobierowie do tego właśnie letniska pokonywaliśmy z Tatą stałą trasę na rowerach, przez Rewal i Niechorze ,aby w połowie trasy, na nawrocie, przysiąść w pewnym lokalu na małe, regionalne piwko. Przed wyjazdem nie analizowałem specjalnie możliwości kręcenia w okolicy więc jechałem nieco na czuja. Za Mżerzynem, po drugiej stronie rzeki, zaczynała się brukowa droga prowadząca w głąb lasu, a obok znajdował się chodnik, pełniący także rolę ścieżki rowerowej.


W lesie za Mrzeżynem w kierunku Pogorzelicy © pianroo



Początek jazdy był bardzo zachęcający - sprawna jazda, klimat "świetlistego lasu", nawet zapomniałem, że jadę na tym "maluchu". Po niecałych 3 km sytuacja nieco się skomplikowała. Ścieżka się skończyła, a szlak rowerowy odbijał na szutrową ścieżkę. Jak się mogłem zorientować jazda na wprost nie była możliwa ze względu na znajdujący się tutaj teren wojskowy. Leśna ścieżka wyglądała całkiem możliwie więc postanowiłem  jechać dalej. Po pewnym czasie znów nastąpiła zmiana podłoża i pojawiły się betonowe płyty, które na szczęście nie były mocno zniszczone. Jazda szła zatem wciąż sprawnie i po kolejnych kilkusetmetrach ponownie wróciłem na leśny dukt. Czas przejazdu niestety nieubłaganie się wydłużał, a o kresie mojej dalszej jazdy zadecydowała ponowna zmiana pokonywanej nawierzchni. Był to tym razem bruk, ten sam, który towarzyszył mi od początku wjazdu do lasu. Z pobieżnej analizy na GooMaps wynikało, że jestem gdzieś w połowie drogi do Pogorzelicy. Na Wigrach, i to pożyczonych - nie dziękuję. Obszedłszy się nieco smakiem udałem się zatem z powrotem do Mrzeżyna.

Tuż po wyjeździe z lasu, przed mostem na Redze, odbiłem jeszcze na chwilę w kierunku Morza. Po chwili dotarłem do falochronu, gdzie po raz drugi tego dnia mogłem podziwiać piękno żywiołu.


Słoneczny Bałtyk © pianroo


Widok na port w Mrzeżynie z falochronu © pianroo


Widok na port w Mrzeżynie z mostu na Redze © pianroo

Wiało solidnie, choć i tak nie aż tak mocno jak zapowiadała prognoza. Dalej przez centrum Mrzeżyna udałem się w drogę powrotną, ścieżką którą dotarłem do miasteczka. Mając trochę czasu i chęci wybrałem się jeszcze w drugą stronę od Rogowa, docierając do drugiego tego dnia mostu, w Dźwirzynie, nad uchodzącym do morza kanałem zwanym Regoujściem. Wcześniej ścieżka malowniczo prowadzi przy jeziorze Resko Przymorskie. Całości dość specyficznego układu hydrologicznego w okolicy dopełnia fakt, iż główna rzeka jaką jest Rega ma swoją odnogę w postaci Starej Regi, ta z kolei przepływając przez wspomniane jezioro, uchodzi do morza w postaci Regoujścia. 

> Z braku laku postanawiam pozostać w klimacie "majowych spacerów rowerowych" i wybrać się tam gdzie jeszcze mnie nie było, częściowo też powtarzając trasę sprzed dwóch tygodni. Ponadto w spontanicznych okolicznościach, dzisiaj rano, udaje się mi załatwić sobie weekendowy wypad na Morze, tak więc za cel dzisiejszej powrotnej przejażdżki wybrałem "Śródodrzańską trasę międzywałową", będącą idealną uwerturą do wodnego motywu tego wyjazdu. Dodatkowo miałem okazję przetestować ukończony fragment ścieżki rowerowej wzdłuż ul. Wyszyńskiego, będący elementem całego bezkolizyjnego przejazdu od Mostu Pokoju do Mostów Warszawskich. Generalnie też ze względu na silniejszy wiatr nie miałem nawet ochoty walczyć z wiatrem za miastem.
> Wykorzystując wciąż utrzymujące się korzystne warunki przy wyjeździe z miasta, z wiatrem w plecy, postanawiam "polecieć" okrężnie przez Chrzanów, licząc na dobrą widoczność w kierunku górek. Nie mylę się i szczególnie kierunek SE daje szansę na dalekie obserwacje. Kierunek zachodni został opanowany już przed nadchodzącą strefę zachmurzenia. Po niedługim czasie mojego powrotu do domu słońce na dobre chowa się za chmurami.