Czas: 13:30 - 17:30 / Temp: -2.0/ -3.0 st / Wiatr: 25.0 - 20.0 (WNW) 
Udało się ! Udało się - i to podwójnie. Prognoza nie dawała większych szans na mobilizację jakiej się tej soboty dopuściłem (brak słońca i mocniejszy ). Może korzystałem z niewłaściwej prognozy, która akurat w wielu innych przypadkach sprawdza się niemal w 100%. Z tego też względu nie nastawiałem się dzisiejszego dnia na jakieś większe kręcenie, a w zasadzie to nie wiedziałem czy w ogóle wyjdę na rower. Niewczesna pobudka i szaroburość za oknem niejako potwierdzały mało optymistyczny scenariusz. Jednak z którymś razem spoglądając za okno zauważyłem, że chmury mają tendencję do rozchodzenia się i gdzieniegdzie pojawiają się strzępki błękitu. Po jakimś czasie zauważyłem, że niebo na zachodzie jest w pełni rozpogodzone, a owa pogodna strefa zbliża się niejako w moją stronę. Coś z tego może być - pomyślałem i szybko zacząłem szykować się do wyjścia. Miałem już pewność, że okienko pogodowe pojawi się nad okolicą ale nie wiedziałem na jak długo. Przy generalnie mało sprzyjających warunkach podstawą jest jednak aby wychodząc złapać ten optymistyczny moment, a później...to już jakoś pójdzie! Z pogodowego scenariusza nie wypisał się za to wiatr więc to on w tym dniu, jak i na mojej przejażdżce rozdawał karty. Ale o tym za chwilę.
Z dobrych tras.................. pozostała mi ta do Krobielowic przez Biskupice, jednak nie miałem ochoty tym razem na walkę w terenie i    
Ruszam zatem w promieniach słońca i pierwsza niespodzianka czeka na mnie zaraz za Tyńcem. NW mocny wiatr powodował nawiewanie śniegu z pola i powstawanie tych słynnych "zawiei śnieżnych". Sądziłem, że dojazd do Krobielowic, a przynajmniej Strzeganowic pokonam po czarnej jezdni - a tu tak niespodzianka! Śnieg oczywiście bywa zdradliwy ale trochę przyzwyczaiłem się już do jazdy po nim w tym sezonie - w końcu okazji tej zimy wyjątkowo było bez liku. 


Droga Tyniec - Żerniki w śnieżnej odsłonie © pianroo


Bikefoto na zimowej szosie krzyżowickiej © pianroo


Koniki w Krzyżowicach - wersja zimowa © pianroo

Do Strzeganowic dojeżdżam bez większych problemów jednak za moment, na drodze do Wojtkowic sytuacja ulegnie diametralnej zmianie. Początkowo jeszcze jadę w miarę pewnie, choć jezdnia już w całości pokryta jest śniegiem i pojawiają się samochodowe koleiny. Po kilkudziesięciu metrach natrafiam na pierwszą solidną zaspę, a jazda staje się niemożliwa. Wykorzystuję ten moment na zrobienie zdjęcia i zauważam samochód dostawczy, który zbliża się do mnie z przeciwnej strony. W pewnym momencie staje i widać wyraźnie, że zakopuje się w śniegu. Znajduję się akurat na lekkim wzniesieniu i dobrze obserwuję tę sytuację. Od tej strony podjazdu widać, że śniegu gromadzi się najwięcej, czemu sprzyjają dodatkowo lekko wyniesione pola po bokach. Paradoks polega na tym, że na krawędzi pola śniegu jest najmniej i swobodnie mijam . 


Bikefoto nieopodal Strzeganowic © pianroo


Pure winter © pianroo

Do Krobielowic docieram jeszcze w promieniach słońca. Spoglądając za siebie widzę strefę zachmurzenia, która nadciąga i miarowo "pożera" błękit nieba. Do przysłonięcia słońca po przeciwnej stronie nieba pozostaje na szczęście jeszcze trochę czasu.


Nad Czarną Wodą w Krobielowicach © pianroo


Stawy krobielowickie © pianroo


Niebieski szlak znaczy zimowy :p © pianroo


Pałac w Krobielowicach w zimowej szacie © pianroo

Po chwili namysłu postanawiam kontynuować jazdę przez PK Bystrzycy i spróbować dotrzeć do Zachowic. Nie wiem jak będzie wyglądała sytuacja z przejezdnością na dalszym, leśnym odcinku ale zauważam, że jakiś terenowy samochód zrobił ślad. Warto spróbować - myślę !
Ostatni raz ten odcinek do Zachowic, w zimowej scenerii, pokonywałem ponad 5 lat temu (dokładnie 10.01.2016 r.). To kawał czasu ! 
Początkowo trzymam się niebieskiego szlaku pieszego, gdzie . W pewnym momencie "samochodowy" trop się jednak urywa się i pozostaje tylko jazda wydeptaną ścieżką. Nie mam ochoty akurat spacerować z rowerem te 2 czy więcej kilometrów, więc decyduję się wrócić do głównej drogi i spróbować dotrzeć innym przejechanym śladem.


Leśnie i zimowo © pianroo

Mijam polanę, którą dobrze kojarzę i na rozwidleniu trzymam się swojego śladu. Dobrze się jedzie jednak po pewnym odcinku docieram niejako do ślepej krańcówki. Zerkam na GPS i okazuje się, że dotarłem nad rzekę Bystrzycę. Wykorzystuję ten moment na zdjęcie ale tutaj również dalsza jazda nie jest możliwa.


Zimowe bikefoto nad Bystrzycą © pianroo

Wracam do wspomnianego rozwidlenia i wybieram ścieżkę z przetartym śladem. Nie jest ona już tak komfortowa jak te poprzednie (dużo nierówności i ukrytych niespodzianek) ale idzie jechać. Po wyjeździe z lasu jest podobnie, jednak w pewnym momencie utwardzona ścieżka kończy się i jazda staje się praktycznie niemożliwa. Konia z rzędem temu kto pojedzie dłuższy kawałek po kopnym śniegu. Te kilkaset metrów do Zachowic muszę przebyć w wersji przełajowej, a więc z rowerem na ramieniu. We wsi znajduję ubitą drogę, po której ponownie jedzie się sprawnie. Po chwili jestem już w jej centrum i rozpoczynam krótką wspinaczkę na Szubieniczną Górkę. Tutejszy rozległy widok na Ślężę i okolicę zawsze cieszy oko i tym razem nie jest inaczej. Udaję się mi załapać na jeszcze trochę słońca majestatycznie oświetlającego szczyt śląskiego Olimpu.


Majestatyczna Ślęża z Zachowickiej Górki © pianroo

Strefa słońca, przemieszczająca się w kierunku południa, aktualnie znajdowała się nad Świdnicą i obszarem gór. Spodziewałem się, że zachodzące słońce za niedługo, obniżając się, rozpocznie swój złoty spektakl. Chciałem pozostać na górce ale - po pierwsze, wiatr nie ustępował a ja "stygłem" i coraz bardziej odczuwałem opanowujący mnie chłód. Po drugie do zachodu pozostawało ok. 45 min więc aby nie zamarznąć musiałbym chyba kilkukrotnie wjeżdżać na górkę...kurcze - to nie był by w sumie taki zły pomysł ! No i powrót miałbym już w szarówce i to pod lodowaty wiatr. Koniec końców ruszyłem w drogę powrotną, z nutką optymizmu, że na zachód i tak gdzieś się przecież załapię. Po dojeździe do krajówki stwierdziłem, że mam jeszcze trochę czasu i lepiej mi będzie pojechać przez Górzyce i spróbować złapać ujęcie zachodu z okolic Pustkowa Żurawskiego. Udało się !

Dzień w oczekiwaniu na nadejście Bestii - tym razem tej prawdziwej. I nie ze wschodu, a z północy. Sytuację pogodową dzisiejszego dnia mogłem organoleptycznie ocenić na popołudniowej przejażdżce na rowerku. Brak śniegu pozwolił mi na ruszenie Focusa po dwóch tygodniach zastoju. Miał dzisiaj wiać dość mocny, wschodni wiatr, z tendencją nasilającą się w kierunku wieczora. Planowałem wyznaczyć trasę bardziej wertykalnie tak żeby jej pierwsza połowa przebiegała pod wiatr, a później już łatwy, szybki powrót.
Wybór jednak po raz kolejny padł na Damianowicką Górkę więc z wiatrem miałem do czynienia w zasadzie przez cały czas, choć na powrocie szło już dużo łatwiej więc zakładam, że wiatr miał także proweniencję nieco południową. Wjazd na Górkę od strony Damianowic do najprzyjemniejszych trzeba przyznać nie należał. Nie dość, że jazda wzwyż, a do tego pod wiatr zawsze mocno ogranicza rozwijaną prędkość to dzisiaj ten wiatr dmuchał już mrozem. Całość musiałem pokonać "na stojaka" bo nie szło się tak torturować. Toż to sadomasochizm w czystej postaci ! Widoki z Górki też niestety nie były dzisiaj spektakularne, choć w dzisiejszym przypadku Górka była celem samym w sobie. Dojechać, wspiąć się i wrócić. Coś tam było generalnie widać ale najlepiej prezentował się lekko zimowy widok na Damianowice.   

Edit: Po ataku Zimy w kolejnym tygodniu i zasypaniu okolicy solidną warstwą białego puchu, ciekawe kiedy przyjdzie mi ponownie wsiąść na szosę, gdyż w przyszłym tygodniu wciąż mają utrzymywać się mrozy i na stopienie się śniegu nie ma szans. Fajnie było by gdyby dobra, wyżowa pogoda utrzymała się dłużej, a drogi były czarne i suche to wtedy można by pomyśleć nad ruszeniem się gdzieś na "baranku". 

Nie licząc wczorajszego dnia (szkoda bo piękne warunki były w okolicach południa - błękitne niebo i temperatura dochodząca do 13.0 st !)  dzisiejszy dzień, jak i sam wyjazd w niestyczniowym (rok temu bym tak nie napisał) - ale na pewno niezimowym wydaniu. Jak to w zimie - nie ma jednak łatwo i tym razem, zamiast ze śniegiem przyszło zmagać się z wiatrem. Takie ocieplenie o tej porze roku przeważnie (zawsze?) wiąże się z podmuchami silniejszego, południowego wiatru "z gór". Trudno mówić na Dolnym Śląsku o "halnym", niemniej im bliżej gór tym wiatr bardziej chce "urwać głowę". Na takie warunki mam patent aby wyjechać względnie wcześnie, a powrót mieć już z wiatrem w plecy. W sumie logiczne to. Dzisiaj wstałem jednak niezbyt wcześnie więc na trasę ruszyłem jak wicher zdążył już nabrać mocy. Nie był on może jakiś huraganowy i jazda pod wiatr - ciężka bo ciężka ale jakoś szła. Najgorszy był boczny wiatr, który kilka razy niebezpiecznie zachwiał mi kierownicą i to przy wymijaniu się z samochodami na wąskiej drodze. Choć to już bardziej takie uroki lekkiej szosówki są. Ogólnie przy kręceniu się w wietrzny dzień w okolicy najważniejsze jest urozmaicanie trasy, tak aby nie drałować przez dłuższy czas pod wiatr, ale też tak żeby móc wykonać tych kilka interwałowych odcinków. Fajnie też, że udało się złapać kilka momentów ze słońcem, którego zawsze o tej porze roku jest w deficycie.